پیام سلام مجله آموزشی سرگرمی سینمایی

چند راهکار برای درمان لکنت زبان کودکان و بزرگسالان

خواندني ها | ۱ آبان۱۳۹۸ | 567 بازدید | نظرات

علل بروز لکنت زبان
محققان علت دقیق لکنت زبان را نمی‌دانند. آن‌ها بر اساس دانش فعلی، به طور معمول لکنت زبان را به انواع مختلفی طبقه‌بندی می‌کنند. در مطلب زیر ۹ راهکار برای درمان لکنت زبان بیان میکنیم:
۱. آرام صحبت کردن را تمرین کنید
صحبت کردنِ آرام و آگاهانه می‌تواند استرس و علائم لکنت را کاهش دهد. در صورتی که هر روز آرام صحبت کردن را تمرین کنید، تا حد زیادی بهبود خواهید یافت.
به عنوان مثال، زمانی که تنها هستید می‌توانید، خواندن با صدای بلند و با سرعت آهسته را تمرین کنید. سپس، هنگامی که این مهارت را به دست آوردید، می‌توانید هنگام صحبت با دیگران نیز از همین سرعت استفاده کنید. گزینه‌ی دیگر اضافه کردن مکث مختصر بین عبارات و جملات برای کم کردن سرعت گفتار است.
۲. از به زبان آوردن واژه‌هایی که لکنت را تحریک می‌کنند، پرهیز کنید
افرادی که لکنت دارند نباید احساس کنند که واژه‌ها و عبارات خاصی را نباید بگویند. با این حال، برخی از افراد ممکن است بخواهند از بیان کردنِ کلمات مشخصی که باعث تحریک لکنت در آن‌ها می‌شود، پرهیز کنند. در این صورت، می‌توان فهرستی از این کلمات تهیه کرده و بعد کلمات دیگری را جایگزینِ آن‌ها کرد.
۳. ذهن آگاهی را امتحان کنید
ذهن آگاهی روشی اثبات شده برای کاهش اضطراب و استرس است. تحقیقات نشان می‌دهند که بین تأثیر ذهن آگاهی و ابزارهای لازم برای مدیریت لکنت، همپوشانی وجود دارد، از جمله:
– کاهش استفاده از راهکارهای اجتناب مانند کم‌تر صحبت کردن
– بهبود کنترل عاطفی
– پذیرش
بنا به گفته‌ی نویسندگان یک مطالعه‌ی موردی در سال ۲۰۱۸، اضافه کردن مراقبه‌ی ذهن آگاهی به برنامه‌ی درمانیِ رفعِ لکنت زبان ممکن است برای برخی از آدم‌ها مفید باشد.
برای تمرین ذهن آگاهی، پیوستن به یک دوره، استفاده از یک اپلیکیشن در تلفن هوشمندتان یا تماشای فیلم به صورت آنلاین را مد نظر داشته باشید.
درمان طولانی مدت
درمان معمولاً زمانی بهتر نتیجه می‌دهد که فرد، در مراحل اولیه به رفعِ لکنت زبان بپردازد. والدین کودکانی که دچار لکنت می‌شوند، در صورت مشاهده‌ی موارد زیر، باید مراجعه به یک گفتاردرمانگر را نیز در نظر بگیرند:
– کودک به مدت ۳-۶ ماه لکنت داشته باشد
– علائم مبارزه با لکنت مانند لرزش لب را نشان دهد
– سابقه‌ی خانوادگی لکنت زبان یا سایر اختلالات ارتباطی در خانواده‌ وجود دارد
اگرچه ممکن است لکنت زبان به طور کامل متوقف نشود، اما درمان در هر سنی با هدف بهبود تسلط در گفتار، ایجاد اعتماد به نفس در فرد و کمک به او برای مشارکت در مدرسه، کار و محیط‌های اجتماعی انجام می‌شود.
شامل موارد زیر است:
۴. گفتار درمانی
گفتاردرمانگر می‌تواند به افراد یاد بدهد که:
– سرعت گفتارشان را کند کنند
– توجه داشته باشند که چه زمانی لکنت دارند
– موقعیت‌هایی را که لکنت زبان‌شان در آن‌ها بدتر می‌شود، مدیریت کنند
– روی یک الگوی گفتار روان کار کنند
تحقیقات نشان می‌دهند که گفتار درمانی بهترین درمان برای بزرگسالان و کودکانی است که لکنت دارند، به این دلیل که شواهد زیادی از اثربخشی آن موجود است.
۵. رفتار- درمانیِ شناختی (CBT)
CBT نوعی روان درمانی است که به افراد کمک می‌کند که طرز تفکرشان را تغییر دهند و بر همین اساس رفتارشان را نیز عوض کنند. CBT برای لکنت زبان ممکن است مواردِ زیر را شامل شود:
– گفتگوی مستقیم
– آموزش شخص در مورد لکنت زبان
– زمزمه کردن
– حل مشکل
– تمرین برای افزایش طول صداها
– تکنیک‌های آرام‌سازی، از جمله تنفس عمیق
– مبارزه با افکار مشکل‌ساز
CBT ممکن است منجر به ایجاد تغییرات مثبت در افکار و نگرش مربوط به لکنت زبان شود و اضطراب مربوط به لکنت را کاهش دهد.
۶. دستگاه‌های الکترونیکی
دستگاه‌های الکترونیکی برای کمک به مدیریت گفتار و بهبود تسلط فرد مبتلا به لکنت، در دسترس هستند. برخی از این دستگاه‌ها با کمک به کند کردن روند گفتار، تاثیر خود را می‌گذارند. برخی دیگر گفتار را به گونه‌ای تقلید می‌کنند که به نظر می‌رسد شخص در حال گفتگوی هماهنگ با شخص دیگری است.
بنا به گفته‌ی مؤسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی آمریکا، صحبتِ هماهنگ با شخص دیگر ممکن است به طور موقت لکنت زبان را کاهش دهد.
۷. دارو
برخی از داروهایی که پزشکان برای لکنت زبان تجویز می‌کنند عبارتند از:
– آلپرازولام(Xanax)، که نوعی داروی ضد اضطراب است
– سیتالوپرام (سلکسا) ، که نوعی داروی ضد افسردگی است
– کلومیپرامین (آنافرانیل)، نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی
با این حال، بنیاد لکنت زبان توصیه می‌کند که این داروها برای بیش‌ترِ آدم‌ها مؤثر نیست. حتی وقتی هم موثر هستند، از نظر بسیاری از مردم پیشرفت حاصلِ از آن‌ها کند است.
بنا به گفته‌ی بنیاد ملی لکنت زبان، در صورتی که این داروها همراه با گفتاردرمانی مصرف شوند، تاثیر بیش‌تری خواهند داشت.
۸. حمایت
حمایت والدین و متخصصان از کودکانی که لکنت زبان دارند، بسیار بااهمیت است. آن‌ها می‌توانند کودک را با کارهای زیر حمایت کنند:
– با دقت گوش دادن به حرف‌های آن‌ها و داشتن تماسِ چشمی مناسب
– خودداری از تکمیل کلمات یا عبارات برای کودک
– پرهیز از پریدن وسطِ حرف کودک، تصحیح کلمات یا انتقاد از او
– پرهیز از تمرکز روی لکنت زبان او و استفاده از عباراتی مانند “آرام باش” یا “عجله نکن” زیرا این موارد باعث می‌شود کودک احساس خودآگاهی بیش‌تری داشته باشد
– حرف زدن با کودک به صورتِ آهسته و آگاهانه، زیرا ممکن است هنگام صحبت کردن ریتم صحبتِ بزرگسالان را تقلید کنند
– به حداقل رساندن استرس در خانه، زیرا استرس می‌تواند لکنت زبان را بدتر کند
– کاهش قرار دادن کودکان در معرض شرایطی که در آن‌ها تحت فشار یا عجله هستند و موقعیت‌هایی که ‌آن‌ها را ملزم به صحبت در مقابل دیگران می‌کند
– صحبت با معلم، در صورتی که کودک‌تان به دلیل داشتنِ لکنت، در معرضِ آزار و اذیت قرار دارد
۹. گروه های خودیاری
ارتباط با افراد دیگری که لکنت زبان دارند می‌تواند برای بسیاری از افراد مفید و موثر باشد. گروه‌های خودیاری به افراد این امکان را می‌دهند تا منابع و حمایت‌های بیش‌تری را برای بهبود لکنت‌شان کشف کنند.